Wynajęta Firma wykonała mi w mieszkaniu nową instalację kanalizacyjną ciśnieniową (0,5 bara) z rur miedzianych łączonych poprzez lutowanie. W dziesiątym miesiącu eksploatacji w jednej z rur powstały dwie dziury szczelinowe ( ok 15 mm x 2 mm,) wzdłuż rury przy kolanku. Wykonawca twierdzi, że to jest korozja rury miedzianej spowodowana agresywnymi ściekami lub złym materiałem (ścieki pochodzą ze zlewozmywaka, pralki i kabiny prysznicowej). Ja podejrzewam, że wykonawca przegrzał miejscowo rurę wlutowując kolanko. Zgodnie z projektem budowlanym instalacja powinna być wykonana z rur PEHD. Miedź nie nadaje się na takie instalacje. dlaczego nie wykonali instalacji jak w projekcie?. Teraz trzeba całą instalację wymienić na czyj koszt? Miedź jest miękkim materiałem, będą się tworzyć dziury na kolanku lub zaraz za kolankiem. I teraz problem umowa była? i kto zlecił zmianę materiału na instalację ten powinien ponieść koszty wymiany na instalację w/g projektu.  z miedzi się takich instalacji nie robi tylko z PE-HD.

Miedź jest narażona na korozję mechaniczną, drobne cząstki uderzając o ścianki rury powodują odrywanie cząsteczek miedzi aż do przebicia ścianki na wylot, szczególnie przy zmianie kierunku za kolankami na ich zewnętrznej stronie. To działa jak piaskowanie, tyle że wolniej.

Dlatego nawet w instalacjach C.O., gdzie woda zawiera znacznie mniej zawiesin niż ścieki i jest filtrowana na filtrze siatkowym, prędkość przepływu wody w rurach ogranicza się do 0,5 m/s (ze względu na korozję mechaniczną).

Z kolei w kanalizacji ciśnieniowej należy zachować warunek minimalnej prędkości przepływu ścieków zapewniającej samooczyszczanie rurociągów (brak przywierania nieczystości do ścianek i zarastania rur). Ta minimalna prędkość dla kanalizacji to 0,7 m/s (w praktyce często powyżej 1m/s), a więc jest wyższa niż maksymalna prędkość dla rur miedzianych.